دست نوشته های تنهایی یه ادم ۱۹ ساله
وقتی تنها میشم...دست نوشته های تنهایی یه ادم ۱۹ ساله
وقتی تنها میشم...برق
نمیدونم چرا از وقتی که ۴ سالم بود و سنجاق سر رو کردم تو پریز همیشه و همه جا برق من رو میگیره؟اولش من دنبالش بودم.۴ سالم بود با سنجاق سر رفتم تو پریز ۴ یا ۵ متر پرت شدم ولی آدم نشدم.۷ سالم بود تو حموم تو دستام آب پر کردم ریختم تو سوراخ پریز و ...
ولی بعدش آدم شدم و دیگه با برق شوخی نکردم ولی برق منو ول نمیکنه.هر وقت بارون میاد و در خیس میشه من رو برق میگیره.جالبه که تو ۱۸ واحد فقط من رو میگیره
.لباس پشمی بپوشم که مثل فندک جرقه میزنم.فکر کنم بشه یه استفاده هایی برای تولید برق از وجود بی مصرفم کرد
چه جالب
یادمه مثل یه گرد باد می موند دورم رو گرفت بعدم 3-4 متری پرتابم کرد 
منم وقتی 4 ساله بودم یه بار قلابایی هست که باهاش ژاکت می بافن از اونا، مال خواهرم بود، رو کردم تو پریز
یه بارم دوشاخه پنکه تو پریز جا مونده بود من چون خونده بودم برق از پلاستیک عبور نمی کنه تصمیم گرفتم با پوست شکلات درش بیارم
هر دو دفه هم کنتور پرید و من نجات یافتم
الانم رشته الکترونیکم یعنی بودم ولی انصراف دادم
چرا انصراف دادی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟میخوندی شاید میتونسنی بگی چرا من رو اینقدر برق میگیره؟من از ۴ سالگیم که نتونستوبرق و الکتریسیته رو درک کنم هنوز باهاش مشکل دارم.
اصلا نمیتونم تجسم خ.بی ازش داشته باشم
داشتم فکر میکردم چرا به ذهن خودم نرسیده بود؟؟؟؟
ولی ایده ی میل بافتنی ات خیلی بامزه بوده
ولی برق گرفتگی خیلی باحال بودا....یادش بخیر
پاشو بجای اینکه بریم تیمارستان، بریم خودمونو بعنوان معادن کشف نشده ی برق معرفی کنیم!
فکر خوبیه.کی بریم؟؟؟دو سه روز زودتر هماهنگ کن که من از دوستام خداحافظ ای کنم.
نکنه رفتی ایده ی میل بافتنی رو عملی کردی؟!!
بدم نمیاد ولی علاقه ای به جوون مرگ شدن ندارم
.ترسیدم این دفعه دیگه ولم نکنه بعد.... 